آلودگی شیمیایی خاک

نگاهی به تاریخچه استفاده از ترکیبات شیمیایی آلی پایدار دردفع آفات و عوامل بیماریزای نباتی و حیوانی گویای این حقیقت است که بکارگیری آنها در کنترل بیماریهای انسانی چون مالاریا و تیفوس از یکطرف و کنترل آفات و بیماریهای نباتی از طرف دیگر توانسته است میلیونها انسان را از خطر مرگ و گرسنگی نجات بخشد . آماروارقام موجود نشان می دهد که علیرغم استفاده از آفت کشها در حفظ نباتات و تولیدات زراعی هنوز در آمریکا سالیانه معادل چهار میلیارد دلار به محصولات کشاورزی زیان وارد می شود و این رقم در مقیاس جهانی حدود بیست ویک میلیارد دلار گزارش شده است. با اینحال در سالهای اخیر توجه به کیفیت محیط زیست موجب شده است که کاربرد آفت کشها در ارتباط با اثر سوء آنها مورد دقت قرار گیرد . در این رهگذر توجه اکولوژیست ها بیش از سایرین باین مسئله جلب می شود و ضمن مطالعات خود باین واقعیت دست می یابند که حشره کشهای آلی کلره بدلیل پایداری دراز مدت آنها در بخش های مختلف بیوسفر و جذب مداوم آنهابوسیله موجودات زنده و بویژه انساج چربی حیوانات و انسان بیش از دیگر آفت کش ها می توانند آلودگی محیط را باعث شوند. بدنبال کشف این حقیقت که کاربرد حشره کشهای پایدار منجر به پراکندگی آنها در بخش های مختلف بیوسفر گردیده و حیات موجودات زنده را بخطر می اندازد موج اعتراض نسبت به استعمال این ترکیبات شیمیایی بالا گرفت تا بدانجا که در بیشتر کورهای اروپایی و آمریکای شمالی قانون منع یا محدودیت در مصرف این مواد به مرحله اجرا گذاشته شد. علیرغم تمام محدودیتهای که در مصرف سموم پایدار به وجود آمده است‘ نه تنها در جمع کل تولید آفت کشهای شیمیایی کاهش پیدا نشده بلکه هر سال نیز بر میزان آن افزوده شده است. درایالات متحده آمریکا تولید سالیانه آفت کشها از 150 هزار تن در سال 1954 به بیش زا 570 هزار تن در سال 1973 رسیده است. کشورایران هم از این افزایش مصرف بدور نبوده و باستثنای سال 1346 که میزان واردات سموم بعلت بروز شدید کرم خاردار پنبه در سال 1345 بمقداری معادل 5750 تن بالغ گردیده روند افزایش مصرف نشان می دهد که واردات و مصرف سموم مختلف بطور کلی رو بفزونی بوده است واز 1500 تن ماده موثر در سال 1347 به 3300 تن در سال 1352 رسیده است.